 |
| A' ΧΡΟΝΙΚΩΝ ή ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Α' |
Εισαγωγή
Η ιστορία που εκτίθεται στα βιβλία "Α -δ'Σαμουήλ" και "Α -δ'Βασιλέων" επανεξετάζεται στα δύο βιβλία των "Χρονικών" που πιθανότατα αποτελούσαν μαζί με τα επόμενα βιβλία, "Έσδρας" και "Νεεμίας", ενιαίο έργο. Πρόκειται για έργο τουμεταιχ-μαλωσιακού Ιουδαϊσμού, μιας εποχής κατά την οποία ο λαός του Θεού ζει σε καθεστώς στέρησης της πολιτικής του ανεξαρτησίας, αλλά και σχετικής αυτονομίας, που του επιτρέπει μια αναθεώρηση της ιστορίας του και αναζήτηση νέων προσανατολισμών. Ο τίτλος του βιβλίου, "Χρονικά ", προέρχεται από την απόδοση στα λατινικά (Ιερώνυμος) του εβραϊκού τίτλου "Ντιβρέ Χαγιαμίμ" (= Λόγοι των Ημερών) και δικαιολογείται από το περιεχόμενο του, που είναι μια ανασκόπηση όλης της ιερής ιστορίας από τη δημιουργία μέχρι τη βαβυλώνια αιχμαλωσία. Στην ελληνική μετάφραση των Ε-βδομήκοπα (Ο Ο επιγράφεται "(,Βιβλίο των) Παραλειπομένων", προφανώς γιατί συμπληρώνει τα άλλα "ιστορικά" βιβλία και με υλικό που εκείνα παρέλειψαν.
Η ιστορία που εκτίθεται στα βιβλία "Α -δ'Σαμουήλ" και "Α -δ'Βασιλέων" επανεξετάζεται στα δύο βιβλία των "Χρονικών" που πιθανότατα αποτελούσαν μαζί με τα επόμενα βιβλία, "Έσδρας" και "Νεεμίας", ενιαίο έργο. Πρόκειται για έργο τουμεταιχ-μαλωσιακού Ιουδαϊσμού, μιας εποχής κατά την οποία ο λαός του Θεού ζει σε καθεστώς στέρησης της πολιτικής του ανεξαρτησίας, αλλά και σχετικής αυτονομίας, που του επιτρέπει μια αναθεώρηση της ιστορίας του και αναζήτηση νέων προσανατολισμών. Ο τίτλος του βιβλίου, "Χρονικά ", προέρχεται από την απόδοση στα λατινικά (Ιερώνυμος) του εβραϊκού τίτλου "Ντιβρέ Χαγιαμίμ" (= Λόγοι των Ημερών) και δικαιολογείται από το περιεχόμενο του, που είναι μια ανασκόπηση όλης της ιερής ιστορίας από τη δημιουργία μέχρι τη βαβυλώνια αιχμαλωσία. Στην ελληνική μετάφραση των Ε-βδομήκοπα (Ο Ο επιγράφεται "(,Βιβλίο των) Παραλειπομένων", προφανώς γιατί συμπληρώνει τα άλλα "ιστορικά" βιβλία και με υλικό που εκείνα παρέλειψαν.
Στη χριστιανική Βίβλο τα Α'και Β'Χρονικών ή Παραλειπομένων κατατάσσονται αμέσως μετά τα βιβλία των Βασιλέων ή Βασιλειών στην ομάδα "Ιστορικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης. Αντίθετα η ιουδαϊκή παράδοση κατατάσσει τα βιβλία αυτά στο τέλος της Εβραϊκής Βίβλου, στην ομάδα που φέρει το γενικό τίτλο "Αγιόγραφα".
Στα πρώτα κεφάλαια του έργου (1-9) παρατίθεται διάφοροι γενεαλογικοί κατάλογοι, που αρχίζουν με τη γενεαλογία του Αδάμ και συνιστούν ένα είδος εισαγωγής οτην ιστορία του Δαβίδ, στην οποία είναι αφιερωμένο το υπόλοιπο βιβλίο (κεφ. 10-29).
Η παρουσίαση της ιστορίας γίνεται από τη σκοπιά των Ιουδαίων οι οποίοι επέστρεψαν στην Παλαιστίνη μετά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία. Αυτή η θεώρηση εξηγεί τον ιδιότυπο χαρακτήρα του έργου και την επιλεκτικότητα με την οποία ο συγγραφέας του χρησιμοποιεί τις πηγές του. Το βιβλίο, γραμμένο σε μια εποχή κατά την οποία ο λαός ξεκινάει μια νέα ζωή, τού υπενθυμίζει ότι η εθνική του επιβίωση εξαρτάται από πίστη του στο Θεό, η οποία εκφράζεται με την υπακοή στο νόμο και την ακριβή τέλεση της λατρείας. Η αναφορά σε γεγονότα του παρελθόντος γίνεται με την προοπτική tf του μέλλοντος. Γι' αυτόν το λόγο αναφέρεται αναλυτικά στο πρόσωπο του Δαβίδ, vtov ιδανικό βασιλιά, ο οποίος οργάνωσε τη θεία λατρεία και στον οποίο ο Θεός υποτέθηκε ακλόνητη βασιλεία γι' αυτόν και τους απογόνους του. Ο λαός του Ιούδα που °ύθηκε από την καταστροφή αποτελεί πλέον τον νέο Ισραήλ, ο οποίος κληρονομεί τις ΰϊ*οοχέσεις που δόθηκαν στο Δαβίδ και συγκροτείται σε μια θρησκευτική κοινότητα με κέντρο το ναό της Ιερουσαλήμ και τη λατρεία του, όπως ο ίδιος ο Δαβίδ είχε προκαθορίσει.
.jpg)
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου