 |
| ΒΑΡΟΥΧ |
Εισαγωγή
Το βιβλίο "Βαρούχ" ουνιοτά, σύμφωνα με την εισαγωγή του (1,1-14), ένα κείμενο χο οποίο έστειλε ο μαθητής και γραμματέας του προφήτη Ιερεμία, Βαρούχ, από τη Βαβυλώνα, όπου ζούσε μεταξύ των εξόριστων Ιουδαίων, προς Γοας συμπατριώτες του οτην Ιερουσαλήμ, για να διαβάζεται κατά τις λατρευτικές συνάξεις.
Το εβραϊκό πρωτότυπο του κειμένου χάθηκε και το έργο σώζεται μόνο σε μεταγενέστερη ελληνική μετάφραση, οπότε δεν συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου. Στη μετάφραση των Εβδομήκοπα (Ο') κατατάσσεται στα "Ποιητικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, μεταξύ των βιβλίων'Ιερεμίας" και "Θρήνοι".
Το κύριο μέρος του βιβλίου αρχίζει με εκτενή προσευχή, στην οποία οι εξόριστοι Ιουδαίοι αναγνωρίζουν ότι αιτία των δεινών τους είναι η αποστασία τους από το Θεό και δηλώνουν τη μετάνοιά τους. Ακολουθεί ένα εγκώμιο της σοφίας, η οποία ταυτίζεται με το νόμο του Θεού. Στην τελευταία ενότητα παρουσιάζεται η Ιερουσαλήμ προ-οωποποιημένη να παρηγορεί τους εξορίστους ενισχύοντας την πίστη τους στο Θεό, και προφητεύεται το τέλος της αιχμαλωσίας.
Στο βιβλίο εκφράζεται η βασική προφητική πίστη ότι αιτία της καταστροφής υπήρξε η αποστασία του λαού από το Θεό, αλλά και η ελπίδα ότι η μετάνοια θα φέρει τα αναμενόμενα αγαθά αποτελέσματα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου