 |
| ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ |
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΜΕΤΡΑ - ΣΤΑΘΜΑ - ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΧΑΡΤΕΣ ΟΔΗΓΟΣ ΑΝΕΥΡΕΣΗΣ ΤΟΠΩΝΥΜΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ααρών. Αδερφός του Μωυσή και συνεργάτης του σε σημαντικές στιγμές της εξόδου και της πορείας των Ισραηλιτών στην έρημο (Εξ 5,1 εξ· 7,1εξ· 17, 8εξ· 24,1εξ· κ.ά.) Αν και αναδείχθηκε από το θεό στο *Σινά σε ιερατικό αξίωμα (Εξ κεφ. 28 - 30), έπαιξε ενεργό ρόλο στην κατασκευή και λατρεία του χρυσού μόσχου (Εξ κεφ. 32) και • στράφηκε μαζί με την αδερφή του Μαριάμ εναντίον του Μωυσή (Αρ κεφ. 12). Ααρών και Μωυσής ελέγχθηκαν από το θεό για έλλειψη εμπιστοσύνης και τιμωρήθηκαν να μην αξιωθούν να εισέλθουν μαζί με τους άλλους Ισραηλίτες στη Γη της Επαγγελίας (Αρ 20, 12). Κατά τη μεταιχμαλωσιακή παράδοση το νόμιμο ιερατείο
προέρχεται μόνον από τους απογόνους του Ααρών (πρβλ. Εσδ 7,1 εξ).
Αβίβ. βλ. λ. μήνας και πίνακα Ιουδαϊκό Εορτολόγιο".
Αβραάμ. Γενάρχης των *Εβραίων. Η ιστορία του καλύπτει την ενότητα Γεν 11, 27-25,11. Με την εκλογή του Αβραάμ και τη διαθήκη που ακολούθησε αρχίζει η νέα φάση του σχεδίου του θεού για τη σωτηρία του κόσμου.
Στην ανεπιφύλακτη πίστη και ακλόνητη εμπιστοσύνη του Αβραάμ στο θεό στηρίχτηκε η δημιουργία του εκλεκτού λαού (Εβρ 11,8-19), που περιλαμβάνει όχι μόνον τους φυσικούς απογόνους του πατριάρχη, αλλά και όλους εκείνους που με την ίδια πίστη γίνονται "τέκνα Αβραάμ" (Ρωμ κεφ. 4' Γαλ 3,7).
Άβραμ. Όνομα του *Αβραάμ πριν από τη σύναψη της διαθήκης με το θεό. Άβραμ και Αβραάμ αποτελούν πιθανότατα δύο μορφές του ίδιου ονόματος που σημαίνει "ο πατέρας είναι ευγενούς καταγωγής". Στο Γεν 17,5 το όνομα Αβραάμ ετυμολογείται από τη σχεδόν ομόηχη έκφραση "αβ χαμόν", που σημαίνει "πατέρας πλήθους". Με την αλλαγή του *ονόματος δηλώνεται, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, η αλλαγή στην αποστολή και το σκοπό της ζωής του πατριάρχη, άβυσσος. Ο όρος χρησιμοποιείται στην Π.Δ. με διάφορες σημασίες. Σε σχέση με τη δημιουργία δηλώνει το σκοτεινό υδάτινο όγκο που κάλυπτε τη γη κατά την έναρξη του δημιουργικού έργου (Γεν 1,2) και που τη δεύτερη "μέρα" της δημιουργίας χωρίστηκε από το θεό σε ύδατα πάνω και κάτω από το *στερέωμα (Γεν 1,6εξ).
Τόσο στη Γένεση όσο και στα άλλα κείμενα που αναφέρονται στη δημιουργία (Ψλ 33,7· 104,6' Πρμ 8,24' κ.ά.) ο όρος δεν χρησιμοποιείται για να δηλώσει την προσωποποίηση των απειλητικών για τον κόσμο δυνάμεων του χάους, όπως συμβαίνει στις αρχαίες κοσμογονίες των λαών της περιοχής, αλλά δηλώνει τα γύρω και κάτω από τη γη ύδατα. Στη διήγηση για τον κατακλυσμό επίσης, η αρχή και το τέλος του περιγράφονται στο εβραϊκό κείμενο σαν άνοιγμα και κλείσιμο των "πηγών της αβύσσου" (Γεν 7,11* 8,2),
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου