2:07 μ.μ.

Ιησούς του Ναυή



ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ
Εισαγωγή
Το πρώτο μετά την Πεντάτευχο βιβλίο της Αγίας Γραφής φέρει ως τίτλο το όνομα του κεντρικού ήρωά του, του συνεργάτη και διαδόχου του Μωυσή, Ιησού γιου του Ναυή.
Ανήκει στα λεγόμενα "Ιστορικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην Εβραϊκή Βίβλο κατατάσσεται στην ίδια σειρά, αλλά ως επικεφαλής της ομάδας των βιβλίων που έχει το γενικό τίτλο "Προφήτες" και της υποομάδας "Προγενέστεροι Προφήτες".
Θέμα του βιβλίου αποτελεί η κατάκτηση της Χαναάν από τους Ισραηλίτες υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή και η διανομή της χώρας μεταξύ των φυλών του Ισραήλ.
Ο συγγραφέας του βιβλίου παρουσιάζει την κατάκτηση ολόκληρης της Χαναάν να ουπελείται με μια σειρά πολεμικών επιχειρήσεων, στις οποίες μετέχουν όλες οι ισραηλιτικές φυλές υπό την ηγεσία του Ιησού. Το ίδιο θέμα από διαφορετική οπτική γωνία
πραγματεύεται και το βιβλίο των Κριτών (κεφ 1), όπου περιγράφοπαι οι αγώνες mv επιμέρους φυλών για την κατάκτηση των περιοχών τους, αλλά και οι αποτυχίες τους, που είχαν ως συνέπεια να παραμείνει μεγάλος αριθμός πόλεων στα χέρια των Χαναναίων. Αυτό εξηγείται από τους διαφορετικούς στόχους που θέλει να υπηρετήσει η παρουσίαση των γεγονότων στα δύο βιβλία. Οι βιβλικοί συγγραφείς επεξεργάζοπαι το υλικό τους -το οποίο προέρχεται από αρχαίες πηγές- όχι ως ιστορικοί, όπως αντιλαμβάνεται κανείς σήμερα το έργο του ιστορικού, αλλά κυρίως ως θεολόγοι. Το ενδιαφέρον τους δεν επικεπρώνεται στη λεπτομερειακή περιγραφή των γεγονότων του παρελθόντος της ανθρώπινης κοινωνίας, αλλά κυρίως στη μελέτη των θείων ενεργειών για τη σωτηρία του κόσμου, των πρωτοβουλιών, δηλαδή, του Θεού και της ανταπόκρισης των ανθρώπων σ' αυτές με προοπτική το μέλλον, που είναι η βασιλεία του Θεού. Η εξιστόρηση, κατά συνέπεια, τω ν γεγονότων δεν σκοπεύει στην παροχή απλώς ιστορικών (με τη σύγχρονη πάποτε σημασία του όρου) πληροφοριών, αλλά πρωτίστως οτη διατύπωση αιώνιων θεολογικών αληθειών, αληθειών που θα διατηρούν την επι-καφότητά τους όσο θα υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη γη. Πρόκειται για μια προφητική θεώρηση και εκτίμηση της ιστορίας, γεγονός που δικαιώνει κατά κάποιον τρόπο και Ίην ένταξη από την ιουδαϊκή παράδοση των "ιστορικών" βιβλίων στα προφητικά έργα.
Στόχος του συγγραφέα του βιβλίου του Ιησού είναι να καταδείξει ότι οι νίκες των ι°ραηλιτών δεν οφείλοπαι τόσο στη γενναιότητα και τη δύναμή τους όσο στην αποφα-οιοτική επέμβαση του Θεού, ο οποίος μάχεται στο πλευρό του λαού του (πρβλ. 10,1 Οεξ). Έτσι η κατάκτηση της χώρας παρουσιάζεται ως άμεση συνέπεια της υπόθεσης που ο Θεός έδωσε στους πατέρες του Ισραήλ. Αν η ιδέα ενός πολεμιστή Θε-
ού, ο οποίος μάλιστα προστάζει -σύμφωνα με το δίκαιο του πολέμου της εποχής- τον ολοκληρωτικό αφανισμό των ηττημένων, προσκρούει στη σύγχρονη χριστιανική συνείδηση, για τις απιλήψεις των αρχαίων λαών της περιοχής η νίκη στον πόλεμο αποτελούσε ταυτόχρονα και απόδειξη της αδυναμίας και της συντριβής των θεοτήτων των ηττημένων. Μέσα, λοιπόν, από την περιγραφή των επικών κατορθωμάτων των ενωμένων φυλών διακηρύσσεται η αιώνια αλήθεια ότι ο Θεός τηρεί πάποτε τις υποσχέσεις του. Η πιστότητα αυτή του Θεού στη διαθήκη απαιτεί την επίδειξη ανάλογης πιστότητας από την πλευρά των ανθρώπων και με το μήνυμα αυτό τελειώνει το βιβλίο του Ιησού.




Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
Technorati Digg This Stumble Stumble Facebook Twitter
YOUR ADSENSE CODE GOES HERE

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 

histats





Συνολικές προβολές σελίδας


eXTReMe Tracker

| ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ © 2009. All Rights Reserved | Template Style by My Blogger Tricks .com | Design by Brian Gardner | Back To Top |