 |
| ΙΕΖΕΚΙΗΛ |
Εισαγωγή
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, στη δράοη και τις προφητείες του οποίου αναφέρεται το περιεχόμενο του φερώνυμου βιβλίου, ήταν ιερέας και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα μετά την πρώτη κατάληψη της Ιερουοαλήμ το 597 π.Χ. Εκεί κλήθηκε οτο προφητικό αξίωμα το 593 π.Χ. και έδραοε μεταξύ των εξόριστων συμπατριωτών του.
Το έργο ανήκει στα "Προφητικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, στην υποομάδα "Μεγάλοι Προφήτα Γ. Στην Εβραϊκή Βίβλο κατατάσσεται επίσης στους "Προφήτες", στην υποομάδα "Μεταγενέστεροι Προφήτες
Μετά την εισαγωγή (κεφ. 1-3), όπου περιγράφεται ένα μεγαλειώδες όραμα και η κλήση του Ιεζεκιήλ στο προφητικό αξίωμα, ακολουθούν οι προφητείες, οι οποίες εξαγγέλθηκαν κατά τις δύο περιόδους της δράσης του, πριν και μετά την οριστική κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους (587 π.Χ.). Κατά την πρώτη περίοδο της δράσης του εξαγγέλλει ο προφήτης το αναπόφευκτο της καταστροφής της Ιερουοαλήμ εξαιτίας των αμαρτιών των κατοίκων της, διαλύοπας έτσι τις απατηλές ελπίδες των εξόριστων συμπατριωτών του, οι οποίοι πίστευαν ότι ο Θεός θα λυπηθεί τελικά την πόλη του και οι ίδιοι γρήγορα θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους (κεφ. 1-24). Την ενότητα αυτή ακολουθεί μια συλλογή προφητειών κατά των γειτονικών με τον Ιοραήλ λαών (κεφ. 25-32). Μετά την οριστική πτώση της Ιερουσαλήμ και την καταστροφή της αλλάζει και η αποστολή του προφήτη. Στόχος του κηρύγματος του (κεφ. 33-39) είναι πλέον να στηρίξει και να παρηγορήσει τους απογοητευμένους συμπατριώτες του, να τους προετοιμάσει για τη νέα επέμβαση του Θεού και να θέσει τα θεμέλια της αποκατάστασης. Η αποκατάσταση αυτή εξαγγέλλεται με το μεγαλειώδες όραμα των ξηρών οστών που αποκτούν και πάλι ζωή (37,1-14). Στα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου (40-48) ο προφήτης οραματίζεται τη νέα κοινότητα του Ισραήλ. Με κέντρο τον ανοικοδομημένο ναό της Ιερουσαλήμ, τον οποίο περιγράφει οραματικά με κάθε λεπτομέρεια, θα δημιουργηθεί μια νέα άγια κοινότητα, ξεχωριστή από τους υπόλοιπους λαούς.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου