 |
| ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ |
Εισαγωγή
Ο τίτλος του βιβλίου "Σοφία Σειράχ" είναι σύντμηση του πλήρους τίτλου του έργου "Σοφία Ιησού υιού Σειράχ". Πρόκειται, δηλαδή, για ένα σοφιολογικό έργο γραμμένο από κάποιον Ιουδαίο Ιησού (50,27). Ο μεταγενέστερος λατινικός τίτλος "(Liber) Ecclesiasticus" δηλώνει την επίσημη χρήση του βιβλίου από την Εκκλησία. Το βιβλίο μεταφράστηκε το 132 π.Χ. στα ελληνικά από τον εγγονό τού συγγραφέα (πρόλογος στ. 27εξ) και παρατίθεται από τη μετάφραση των Εβδομήκοπα (Ο') στο τέλος της ομάδας "Ποιητικά-Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης. Από την ιουδαϊκή Συναγωγή δεν έγινε δεκτό στον κανόνα της, το εβραϊκό πρωτότυπο χάθηκε, αλλά η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως μεγάλα αποσπάσματά του. Στην παρούσα μετάφραση, τα τμήματα του βιβλίου για τα οποία δεν βρέθηκε εβραϊκό πρωτότυπο τίθενται σε αγκύλες.
Ος προς τη μορφή και το περιεχόμενο το βιβλίο δεν διαφοροποιείται ουσιαστικά από τα υπόλοιπα έργα της ομάδας. Μετά τον πρόλογο του μεταφραστή παρατίθεται μια μεγάλη συλλογή γνωμικών, συμβουλών και παραινέσεων χωρίς συστηματική τάξη, που αναφέρονται στην αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων της ζωής και προτρέπουν τον αναγνώστη στην αναζήτηση της σοφίας. Ακολουθούν δύο τμήματα στα οποία υμνείται η δόξα και το μεγαλείο του Θεού, όπως αυτή παρουσιάζεται στη φύση μέσα από τα δημιουργήματά του και αποκαλύπτεται στην ιστορία μέσα από τις προσωπικότητες της Βίβλου. Το έργο κατακλείεται με έναν ευχαριστήριο ύμνο στο Θεό για τις ευεργεσίες του και ένα ποίημα που αναφέρεται στην αναζήτηση της σοφίας.
Η διδασκαλία του βιβλίου είναι επίσης παραδοσιακή και εμφανίζει πολλές ομοιότητες με εκείνη των άλλων βιβλίων της ομάδας. Γράφοντας κατά τις παραμονές της μακκαβαϊκής εξέγερσης, ο συγγραφέας επιχειρεί να αντιπαραθέσει στην άκριτη υιοθέτηση των ελληνικών εθίμων και ιδεών την παράδοση του λαού του. Σ' αυτήν την προσπάθεια οφείλεται και η έμφαση που δίνει σε θέματα που συνήθως είναι ξένα ηΡος τον προβληματισμό των σοφών. Έτσι, ένα νέο στοιχείο που προστίθεται είναι η ^ώρηση της σοφίας στο πλαίσιο της νομικής σκέψης της εποχής. Η σοφία ταυτίζεται W το νόμο (24,23-24) και πιστή τήρηση του νόμου σημαίνει, εκτός των άλλων, ακριβή χελεση της λατρείας (35,1-10). Μια άλλη διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα σοφιολο-ν^σ έργα είναι η ιδιαίτερη σημασία που δίνει ο Σειραχίδης στην ιερή ιστορία και στη Ωοθήκη (βλ. λήμμα "Σοφία" του Γλωσσάριου).
Ο τίτλος του βιβλίου "Σοφία Σειράχ" είναι σύντμηση του πλήρους τίτλου του έργου "Σοφία Ιησού υιού Σειράχ". Πρόκειται, δηλαδή, για ένα σοφιολογικό έργο γραμμένο από κάποιον Ιουδαίο Ιησού (50,27). Ο μεταγενέστερος λατινικός τίτλος "(Liber) Ecclesiasticus" δηλώνει την επίσημη χρήση του βιβλίου από την Εκκλησία. Το βιβλίο μεταφράστηκε το 132 π.Χ. στα ελληνικά από τον εγγονό τού συγγραφέα (πρόλογος στ. 27εξ) και παρατίθεται από τη μετάφραση των Εβδομήκοπα (Ο') στο τέλος της ομάδας "Ποιητικά-Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης. Από την ιουδαϊκή Συναγωγή δεν έγινε δεκτό στον κανόνα της, το εβραϊκό πρωτότυπο χάθηκε, αλλά η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως μεγάλα αποσπάσματά του. Στην παρούσα μετάφραση, τα τμήματα του βιβλίου για τα οποία δεν βρέθηκε εβραϊκό πρωτότυπο τίθενται σε αγκύλες.
Ος προς τη μορφή και το περιεχόμενο το βιβλίο δεν διαφοροποιείται ουσιαστικά από τα υπόλοιπα έργα της ομάδας. Μετά τον πρόλογο του μεταφραστή παρατίθεται μια μεγάλη συλλογή γνωμικών, συμβουλών και παραινέσεων χωρίς συστηματική τάξη, που αναφέρονται στην αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων της ζωής και προτρέπουν τον αναγνώστη στην αναζήτηση της σοφίας. Ακολουθούν δύο τμήματα στα οποία υμνείται η δόξα και το μεγαλείο του Θεού, όπως αυτή παρουσιάζεται στη φύση μέσα από τα δημιουργήματά του και αποκαλύπτεται στην ιστορία μέσα από τις προσωπικότητες της Βίβλου. Το έργο κατακλείεται με έναν ευχαριστήριο ύμνο στο Θεό για τις ευεργεσίες του και ένα ποίημα που αναφέρεται στην αναζήτηση της σοφίας.
Η διδασκαλία του βιβλίου είναι επίσης παραδοσιακή και εμφανίζει πολλές ομοιότητες με εκείνη των άλλων βιβλίων της ομάδας. Γράφοντας κατά τις παραμονές της μακκαβαϊκής εξέγερσης, ο συγγραφέας επιχειρεί να αντιπαραθέσει στην άκριτη υιοθέτηση των ελληνικών εθίμων και ιδεών την παράδοση του λαού του. Σ' αυτήν την προσπάθεια οφείλεται και η έμφαση που δίνει σε θέματα που συνήθως είναι ξένα ηΡος τον προβληματισμό των σοφών. Έτσι, ένα νέο στοιχείο που προστίθεται είναι η ^ώρηση της σοφίας στο πλαίσιο της νομικής σκέψης της εποχής. Η σοφία ταυτίζεται W το νόμο (24,23-24) και πιστή τήρηση του νόμου σημαίνει, εκτός των άλλων, ακριβή χελεση της λατρείας (35,1-10). Μια άλλη διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα σοφιολο-ν^σ έργα είναι η ιδιαίτερη σημασία που δίνει ο Σειραχίδης στην ιερή ιστορία και στη Ωοθήκη (βλ. λήμμα "Σοφία" του Γλωσσάριου).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου