ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ
Ο λόγος για παράδεισο και κόλαση στην Καινή Διαθήκη είναι συχνός.
Στο Λουκ. 23, 43 ο Χριστός λέει στον ληστή:«σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ». Στον παράδει σο όμως αναφέρεται και ο ληστής λέγοντας (23.42): «μνήσθητί μου Κύριε […] ἐν τῇ βασιλεία σου». Κατά τον Βουλγαρίας Θεοφύλακτο (P.G. 123, 1106) «ὁ γὰρ ληστής ἐστι μὲν ἐν παραδείσῳ, ἤτοι τῇ βασιλείᾳ».
Ο Απ. Παύλος (Β΄ Κορ. 12, 3-4) ομολογεί ότι ήδη σ’ αυτόν τον κόσμο, «ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι». Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε: «Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ μου» (2,7) Και ο Αρέθας Καισαρείας ερμηνεύει: «παράδεισον τὴν μακαρίαν καὶ αἰωνίζουσαν ἐκληπτέον ζωήν» (P.G.106, 529). Παράδεισος-αιώνιος ζωή-βασιλεία Θεού ταυτίζονται.
Για την κόλαση: Ματθ. 25.46 («εις κόλασιν αιώνιον»), 25, 41 (πυρ αιώνιον), 25, 30 «σκότος εξώτερον», 5, 22 «γέεννα πυρός». Α΄ Ιω.4,18 («…ότι ο φόβος κόλασιν έχει»). Με όλους αυτούς τους τρόπους δηλώνεται αυτό που εννοούμε με τον όρο «κόλασις».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου