6:10 μ.μ.

Ιώβ




ΙΩΒ
Ειοαγωγή
Η σχέση της ανθρώπινης δυστυχίας προς τη θεία δικαιοσύνη συνιστά ένα πρόβλημα που απασχολεί τη θρησκευτική σκέψη όλων των εποχών. Μια προσέγγιση του προβλήματος αυτού επιχειρείται στο βιβλίο "Ιώβ". Σύμφωνα με τις πληροφορίες του βιβλίου, ο Ιώβ ήταν ένας ευσεβής άνθρωπος με πολλά παιδιά και μεγάλη περιουσία, ο οποίος χάνει τα πάπα (πλούτη, παιδιά, υγεία), αλλά παραμένει πιστός στο Θεό και τελικά ευτυχεί και πάλι. Για το χώρο και το χρόνο που έζησε δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία. Χαρακτηρίζεται ως "Ανατολίτης" (1,3), ο οποίος ζούσε στη χώρα Ουζ (1,1). Η ακριβής θέση της χώρας αυτής είναι άγνωστη, αλλά "Ανατολίτες" ονόμαζαν οι Ισραηλίτες τους πληθυσμούς που κατοικούσαν ανατολικά του ποταμού Ιορδάνη, οπότε η πατρίδα του Ιώβ θα πρέπει να αναζητηθεί σε κάποια περιοχή της Συρίας, της Εδώμ ή της Αραβίας.
Η χριστιανική παράδοση κατατάσσει το βιβλίο "Ιώβ" στην ομάδα "Ποιητικά - Διδακτικά
Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης. Η θέση του όμως μέσα στην ομάδα ποικίλλει, τόσο στα διάφορα χειρόγραφα της μετάφρασης των Εβδομήκοπα όσο και στους συνοδικούς και πατερικούς καταλόγους. Η ιουδαϊκή παράδοση κατατάσσει το έργο στην ομάδα "Αγιόγραφα" της Εβραϊκής Βίβλου, δεύτερο στη σειρά μετά το βιβλίο "Ψαλμοί".
Κεντρικό θέμα του βιβλίου "Ιώβ" αποτελεί το πρόβλημα της θεοδικίας. Ο συγγραφέας επιχειρεί με το έργο του να βρει μια απάπηση στο ερώτημα: "Γιατί ο δίκαιος άνθρωπος δυστυχεί στη ζωή;" Το βιβλίο αρχίζει με μιαν αφήγηση σε πεζό λόγο που επέχει θέση εισαγωγής (κεφ. 1-2) και στην οποία περιγράφεται η αρχική ευτυχία του Ιώβ, η αμφισβήτηση της ευσέβειάς του από το σατανά και η δυστυχία που την επακολούθησε. Ακολουθεί το κυρίως μέρος που είναι γραμμένο σε ποιητικό λόγο (3,1-42,6). Πρόκειται για ένα διδακτικό ποίημα που έχει ως περιεχόμενο τη συζήτηση ίου Ιώβ με τους τρεις φίλους του, οι οποίοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν τη δυστυχία ίου στηριζόμενοι στην κυρίαρχη αντίληψη της εποχής ότι τα δεινά του ανθρώπου είναι ποινή για κάποια αμαρτία του. Ο Ιώβ υπεραμύνεται της αθωότητάς του και η συζή-Χϊ)οη, που διεξάγεται σε τρεις κύκλους, καταλήγει σε αδιέξοδο. Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει ένας τέταρτος φίλος, ο οποίος θεωρεί επίσης ότι τα δεινά οφείλονται σε κάποια αμαρτία, δεν συνιστούν όμως ποινή, αλλά έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα. Την όλη συζήτηση κλείνει η παρέμβαση του Θεού, ο οποίος, χωρίς να προσφέρει μιαν άνεση απάντηση στο ερώτημα, παραπέμπει τον Ιώβ στο θαύμα και τα μυστήρια της δημιουργίας και τον αναγκάζει να ομολογήσει την αδυναμία του στο να συλλάβει σε όλη του την έκταση και να εξιχνιάσει τον τρόπο διακυβέρνησης του κόσμου από το Θεό Το έργο ολοκληρώνεται με ένα σύντομο επίλογο (42,7-17), στον οποίο περιγράφεται η αποκατάσταση του Ιώβ σε ευτυχία μεγαλύτερη από εκείνη που είχε πριν από τη δοκιμασία του.
Η απάντηση του Θεού προς τον Ιώβ επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα της σχέσης του κακού προς τη θεία δικαιοσύνη παραμένει για τις δυνατότητες της ανθρώπινης λογικής άλυτο. Αντί της παραδοσιακής διδασκαλίας του ιουδαϊσμού της εποχής περί άμεσης ανταπόδοσης των πράξεων του ανθρώπου από το Θεό, ο άνθρωπος οφείλει να γνωρίσει τα όριά του ως δημιούργημα και να αναγνωρίσει την παντοδυναμία του Θεού, προς τον οποίο πρέπει να προσβλέπει με εμπιστοσύνη.





Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
Technorati Digg This Stumble Stumble Facebook Twitter
YOUR ADSENSE CODE GOES HERE

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 

histats





Συνολικές προβολές σελίδας


eXTReMe Tracker

| ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ © 2009. All Rights Reserved | Template Style by My Blogger Tricks .com | Design by Brian Gardner | Back To Top |